Fever - The Black Keys

Wat begon als een gewone, vermoeide vrijdagochtend om kwart voor zeven, eindigde in een vreugdedansje door het hele huis. Toen ik die ochtend met enorme slaapogen op de rand van m'n bed probeerde wakker te worden, keek ik even op m'n telefoon op Instagram (wat ik normaal nooit zo vroeg doe). Ik scrolde maar een beetje zonder echt te kijken naar de hele rits foto's, toen plotseling mijn adem stokte. Een fanpagina van de zanger van The Black Keys (Dan Auerbach) had namelijk deze foto gepost:    

Na hun laatste cd El Camino heeft het drie lange jaren geduurd tot deze cd. Eigenlijk hadden ze ooit zelfs al aangekondigd dat het nieuwe album in maart 2013 zou uitkomen... Maar ik vergeef het ze; Dan (de zanger/gitarist) heeft afgelopen jaar een divorce drama gehad en heeft hij daarnaast nog een hele hoop cd's van andere artiesten geproduced, waardoor ik ook weer nieuwe leuke muziek heb ontdekt.

Afgelopen maanden waren er hier en daar al geruchtjes dat het nieuwe album eraan zat te komen, maar toen ik het zo vroeg op de ochtend las, maakte m'n hart een enorme sprong. Meteen stuurde ik de foto van de aankondiging door naar een aantal vrienden en stormde ik vervolgens te trap af om overenthousiast rondspringend aan m'n ouders te vertellen dat de nieuwe single eraan kwam.
Ik geef het toe, ik ben nog nooit zo erg fan geweest van een band en er moet wel iets héél ergs gebeuren wil ik geen fan meer van ze zijn. 

Maar ik ben heus niet de enige die euforisch werd van deze aankondiging: de reacties op Instagram waren allemaal net zo verbaasd en ongelooflijk blij als ik was, zoals je ziet in de screenshot hiernaast (ik ben die polarobin trouwens).

Toen ik 's middags na school weer rondkeek op wat social media, vond ik nog meer berichtjes over de nieuwe single en de cd. Ook de teasers voor het album waren net uitgekomen (via de Twitter van een of andere enge boxer) en ik belandde weer in de achtbaan van blijdschap terwijl ik gretig alle foto's en teasers bekeek.

Die teasers zijn ook wel noemenswaardig. Het zijn er drie en ze zijn allemaal even vreemd. Je ziet een behoorlijk enge kerel op een stoel in een donkere kamer zitten, terwijl hij met zijn zware stem je probeert te hypnotiseren... Wat ze nou met het nieuwe album te maken hebben, is nog een groot mysterie. Ik kan er eigenlijk niet zoveel over zeggen, je moet er zelf maar even een bekijken hieronder:

Nu ik dit bericht schrijf, zit ik al glunderend met m'n koptelefoon het nieuwe nummer te luisteren. Maar toen ik het maandagavond voor het eerst hoorde, was het toch wel even wennen. The Black Keys staan bekend om hun bluesrock-achtige nummers met rauwe gitaarsolo's van Dan, samen met Patrick (Carney) op de drums. Je kan horen dat sommige albums in Dan's "vintage" studio zijn opgenomen en de oudste cd's zelfs in de kelder in Patricks huis. Dat rauwe randje is ver te zoeken in het nieuwe nummer "Fever": de drumcomputer en synthesizer waren zelfs een enorme schok voor sommige fans van de oude stempel. Dan's stem daarentegen herken je echt uit duizenden en brengt ook meer "diepte" in het nummer. Dan en Pat weten altijd weer iets nieuws te maken en dat is ook de reden dat ik zo ontzettend fan van ze ben. En nu ik Fever al een aantal keer heb geluisterd, begin in het steeds leuker te vinden. Ik zal jullie niet langer meer ophouden, hieronder kun je de single zelf beluisteren:

Eigenlijk zou ik hier nog zo veel over kunnen doorschrijven, maar dat zal ik jullie besparen. Wie weet komt er nog wel een kleine album-review zodra Turn Blue uit is...

Ik ben heel erg benieuwd wat jullie van Fever vinden, voel je vrij om je mening in een reactie te zetten! :)