Op de eerste zondag van de vakantie stond ik met een groep van zo'n 50 medeleerlingen voor de gesloten deuren van school. Normaal gesproken blijf ik in mijn vrije tijd het liefst buiten een straal van een paar kilometer van dit gebouw, maar deze dag was een uitzondering. We stonden namelijk op het punt om de bus in te stappen naar Zwitserland, voor de állereerste school-skireis. Hoewel we een twaalf uur lange busreis voor de boeg hadden en het toch écht het idee was dat we zouden gaan slapen in de bus, was de sfeer uitgelaten. De reis was speciaal voor mensen die normaal niet op skivakantie gaan, dus was het voor de meesten van ons ook de eerste keer om de besneeuwde wereld te zien. Dat gold ook voor mij: ik kende de bergen alleen van de vele zomers wandelen met mijn ouders. Maar toen we om zes uur 's ochtends vermoeid het busraampje uit keken, verscheen in het licht van de opkomende zon een hele nieuwe wereld om ons heen...
