In deze kille, steeds vroeger donker wordende herfstdagen vind ik het soms best lastig om niet met een najaarshumeur rond te lopen. Op lange schooldagen bijvoorbeeld, als ik vanuit het schoollokaal de schemering al zie vallen en ik alleen maar kan hopen dat de zon nog even op me wacht. Of als ik thuis zit met de drang om iets te gaan doen, maar de buitenwereld is gehuld in één en al grijzigheid.
Zonnige herfstdagen, met boswandelingen door kleurexplosies van rood, oranje en groen, vind ik natuurlijk prachtig, maar op de dagen dat het alleen maar kan regenen of er een dikke laag wolken boven het land hangt (en daar hebben we er ook heel wat van), lig ik het liefst verstopt onder de dekens te wachten op mijn winterslaap. Er zijn er genoeg die dit laatste als een voordeel van de herfst zien, maar ik ben niet goed in dagenlang binnen zitten.
