The house in the woods

Ergens diep in de bossen van Finland staat een oud, vervallen huis. Glas is gebroken, het hout is aan het rotten en mos heeft zich meester gemaakt van de muren en kozijnen. De laatste menselijke bewoners hebben al lang geleden hun biezen gepakt en zijn vertrokken naar óf de grote steden óf de hemel. Maar durf je dan toch een kijkje te nemen in dit bouwwerk, dan zal je je tot je grote verbazing niet alleen voelen. Van onder de houten planken van de vloer klinkt zacht geritsel, en hoewel er binnen geen briesje waait, zie je het aan flarden hangende gordijn licht bewegen. Diep vanbinnen bekruipt je een onbehaaglijk gevoel en terwijl je jezelf aan de onmogelijke taak stelt om zonder kraken weer richting de deur te komen, voel je je plotseling bekeken worden door twee grote, zwarte kraalogen. Een spits neusje steekt uit een gat in de planken en snuffelt met trillende snorharen de onbekende geur op. En op dat moment blinken er van alle kanten in de kamer kleine oogjes op. Elk stap die je zet wordt nauwkeurig geobserveerd door nieuwsgierig spiedende wezentjes. Langs de muur schiet een lange staart weg en in de vensterbank slaat een gevederd gestalte een paar keer met zijn vleugels.

De mens mag dan wel jaren geleden zijn vertrokken, onbewoond is dit huis niet. De natuur heeft teruggewonnen wat ooit haar eigen was.

Toen ik voor het eerst de fotoserie The House in The Woods (van Finse fotograaf Kai Fagerström) zag, was het voor mij net een sprookje dat tot werkelijkheid kwam. Als klein kind hadden mijn favoriete boeken altijd dieren als hoofdpersonen en speelden ze zich af ergens in een betoverend, mysterieus landschap. Bijna dagelijks verzon ik zelf, spelend met van die levensechte Schleich-dierenpoppetjes, verhaaltjes met pratende dieren die op avontuur gingen. Ik kon daar echt helemaal in op gaan. Als ik nu zou moeten bedenken wat ik het meest mis van het klein kind zijn, is het wel het ongestoord uren lang kunnen spelen met plastic poppetjes of knuffels: die fantasie was onuitputtelijk.

Ook kreeg ik na het zien van deze foto's plotseling een enorme drang om weer (sprookjesachtige) verhalen te gaan schrijven, waarvan je al een kleine uitspatting hierboven hebt gelezen. Als je het mij vraagt zou je hier zo een prachtig kinderboek van kunnen maken (idee!).

Ik zal jullie niet langer ophouden: bekijk hieronder een selectie van de fotoserie The House in the Woods. Het is magisch.

“I am fascinated by the way nature reclaims spaces that were, essentially, only ever on loan to humans.” - Kai Fagerström

Fotografie: Kai Fagerström. Klik hier om op zijn website de hele fotoserie The House in the Woods te bekijken. Alle rechten van deze foto's gaan natuurlijk naar hem.

Om helemaal in de sfeer te komen van een verlaten huisje in het bos, overgenomen door dieren, vond ik dit nummer er heel goed bij passen. Zet het op, leun lekker achterover en scroll langzaam door de prachtige foto's op de website van meneer Fagerström...

Wat vinden jullie van deze fotoserie van Kai Fagerström? En zal ik vaker verhaal-posts schrijven?