Greenpeace | Rainbow Warrior & Esperanza

Links de Rainbow Warrior, rechts de Esperanza. Foto © Greenpeace

In een week tijd ben ik van braaf gymnasium-meisje activist in hart en nieren geworden. Oké, dat is misschien een beetje overdreven, maar ik durf wel te zeggen dat ik heel wat zekerder ben geworden van wat ik later wil gaan doen.

Afgelopen paar weken lagen aan de NDSM-werf in Amsterdam-Noord twee Greenpeace schepen naast elkaar: de Rainbow Warrior en de Esperanza. Het was uniek dat deze schepen op hetzelfde moment in Amsterdam lagen, want het grootste deel van de tijd varen ze allebei ergens via een totaal andere route de wereldzeeën over. Daarom greep Greenpeace het moment aan om drie open dagen te organiseren, waarbij iedereen die geïnteresseerd was een kijkje kon nemen op Greenpeace' trots. De Open Schepen dagen waren in het weekend van 12 en 13 april en nog op zaterdag 19 april. En omdat ik vrijwilliger van Greenpeace ben, had ik me opgegeven om op twee van die dagen rondleidingen te geven op de schepen. Het was in één woord: geweldig.

Ik zal even in het kort een beschrijving geven van de Rainbow Warrior en de Esperanza: de Rainbow Warrior is een enorm zeilschip, dat 80-90% van de tijd op de wind kan varen. Het is speciaal voor Greenpeace gebouwd, vandaar dat het ook nog een helideck heeft, wat uitzonderlijk is voor een zeilschip. Door haar ranke masten en het feit dat ze ontzettend wendbaar is, is haar nickname dan ook de ballerina.
De Esperanza is een oud Russisch brandbestrijdingsschip, wat een enorme gedaanteverwisseling heeft ondergaan tot een prachtig Greenpeace schip. Esperanza is Spaans voor hoop, wat mooi past bij de acties die ze allemaal voert tegen walvisjacht, visserijen en campagnes in de poolzeeën (ze is namelijk ook ice-proof). Wat de Esperanza voor nickname heeft, heb ik helaas gemist...

Ik voel me helemaal green

Het enige schip van Greenpeace waar ik ooit op was geweest, was de Sirius: in vergelijking met de Rainbow Warrior en Esperanza maar een schattig, klein bootje. Als je op deze twee schepen komt, kun je niet anders dan onder de indruk zijn. In m'n felgroene Greenpeace-jasje begeleidde ik de hele dag door groepen mensen over de schepen, waar op vijf punten een bemanningslid iets vertelde over het schip of de bemanning zelf. Zelfs de mensen die normaal niet zo veel met Greenpeace hebben, gingen met een bijzondere ervaring terug naar huis.
Ik had als vrijwilliger het voorrecht om overal op het schip rond te mogen lopen en hier en daar met bemanningsleden te kletsen. Toen ik zondagochtend vanwege de kou vroeg waar ik even binnen kon zitten en een crewmember naar een soort "kantine" leidde (-"Be my guest"  *smeltsmelt*), waar ik vervolgens met een paar andere crewmembers zat te praten, kon mijn dag niet meer stuk.

Hoe vaak ik die dagen wel niet de vraag "Vaar jij ook mee op dit schip?" heb gekregen, weet ik niet precies, maar ik heb nog nooit zo vaak op één dag mensen verbaasd met dat ik "pas vijftien" ben. Toch voelde ik me totaal niet ongemakkelijk als jongste persoon daar: eigenlijk zou ik het liefst metéén zijn meegevaren op een van de schepen... Die twee dagen dat ik daar heb rondgelopen hebben echt een enorme impact op me gemaakt: de dag na de laatste Open Dag zat ik met de hoofd nog helemaal op de Rainbow Warrior en Esperanza en telkens als ik met de pont langs de schepen vaar, tuur ik aandachtig naar het dek om te kijken of ik er iemand herken. De bemanning heeft me ontzettend geïnspireerd en ik denk dat zodra de schepen weer wegvaren, ik ze zelfs kan gaan missen.

Het is voor mij nog wel een paar jaartjes wachten voordat ik überhaupt activist kan worden, maar tot die tijd blijf ik wel gewoon heel actief binnen Greenpeace. Zodra het kan, ga ik zeker proberen mee te varen op de schepen, want ik heb nog nooit zo'n gevoel gehad dat ik opééns weet wat ik later wil doen, waar ik me op m'n plek voel en waar ik kan doen wat ik leuk vind. "Dan ligt daar een mooie toekomst op je te wachten," zei een bezoeker wijzend naar de schepen tegen me, nadat ik een beetje over wat m'n plannen voor later had verteld. Hij zou zomaar eens gelijk kunnen hebben.